Leven en dood liggen dicht bij elkaar

Lieve lezers,

Vandaag wil ik een onderwerp aansnijden dat vaak vermeden wordt, maar zo diep verweven is met onze dagelijkse realiteit: de nauwe relatie tussen leven en dood. Dit thema is niet alleen filosofisch interessant, maar raakt ons allemaal op een persoonlijk niveau. Afgelopen tijd is het hier op de blog weer heel erg stil geweest. Dat had wel zo zijn redenen hoor. We hebben een gekke periode gehad met overlijdens en een geboorte. Je hoort vaak de uitspraak dat leven en dood dichtbij elkaar liggen. Normaal gesproken ben je je er niet zo erg van bewust, maar als je op één dag een rouwkaart én een geboortekaartje krijgt, weet je toch wel weer dat leven en dood echt dicht bij elkaar liggen…

Een persoonlijk verhaal

Mijn zus was een paar dagen opgenomen in het ziekenhuis en ik heb daar veel tijd met haar doorgebracht. Verwennerij voor haar meegenomen: chocolade, ijs, koekjes… ik weet wel hoe ik een zwangere moet verwennen hoor! Ook masseerde ik haar handen, haar rug en de rest van haar lijf in de hoop dat ze wat kon ontspannen. Op de dag van de bevalling (niet wetende dat het snel zou gaan) wilde ik graag naar haar toe. Ik had nog wat klusjes liggen voor de webshop, maar ik besloot de boel de boel te laten en de deur achter me dicht te trekken.

In het ziekenhuis regelde ik nog het een en ander voor mijn kinderen. Fijn om te weten dat mijn kindjes ook in goede handen zijn en dat ik er helemaal kon zijn voor mijn zus. Ze had mij namelijk gevraagd bij de bevalling te zijn. Wat was het bijzonder om het van een andere kant mee te maken. Diezelfde ochtend werd ik tante van mijn nichtje. Ik werd voor het eerst tante! Wat bijzonder! Een supermooi meisje en wat lijkt ze op mijn eigen kinderen. En wat ben ik trots op mijn zus. Ze heeft het “gewoon” geflikt. Ik kreeg de eer om mijn nichtje haar eerste kleertjes aan te trekken. Wauw! En toen mijn zus ging douchen, met behulp van mijn moeder, mocht ik mijn nichtje vasthouden. Deze tante stroomt over van trots, dat begrijp je wel.

Reflecties in de tuin

Werken in mijn tuin biedt me vaak de rust en ruimte om na te denken over deze diepere levensvragen. Terwijl ik de grond omspit en nieuwe planten zaai, besef ik hoe elk seizoen een cyclus van leven en dood vertegenwoordigt. De herfstbladeren die vallen, verrijken de grond en voeden de nieuwe lenteontknopingen. De natuur heeft zoveel wijsheid te bieden over leven en dood. Ze leert ons dat beide aspecten essentieel zijn voor groei en vernieuwing. Het accepteren van deze cyclus kan ons helpen om met meer compassie en begrip door het leven te gaan.

Leven in de tussentijd

En dan nog wat anders wat veel tijd heeft gekost. Mijn man is in januari begonnen met een opleiding binnen de marine. Hij was hiermee zeven maanden thuis en dat was voor ons allemaal wennen. De opleiding staat aangeschreven als zwaar en dat hebben we hier in huis allemaal zeker gemerkt. De opleiding bracht veel stress mee. Ik vond het zelf ook pittig om het grootste deel van het huishouden en de kinderen alleen te doen, terwijl mijn man wel gewoon in de buurt is. Maar goed, we hebben het gehad. Mijn man is geslaagd voor de opleiding en ik ben supertrots op hem. Hij heeft het toch maar weer mooi even geflikt. Het enige nadeel… als hij de opleiding zou halen wordt hij voor die functie op een schip geplaatst. En laat dat schip nou net in oktober weer voor lange tijd weggaan… Maar ja, ook dat gaan we redden!

Vooruitkijken naar gelukkige momenten

De bruiloft komt nu ook steeds dichterbij. We zijn qua voorbereidingen aardig op weg en ik wil jullie nog zoveel vertellen en laten zien! Dat ga ik komende tijd ook zeker doen. De kleding is uitgezocht, locatie geregeld, fotograaf geregeld, de ringen zijn klaar en deze week moeten de kaarten echt de deur uit. Maar ik heb ze nog niet helemaal af… Ik hoop komende tijd het bloggen weer fulltime op te kunnen pakken. Of het deze vakantie direct ook weer dagelijks gaat lukken weet ik niet, maar na de zomervakantie sowieso! Ik mis het namelijk echt. Ik wil schrijven, schrijven, schrijven, ik heb zoveel inspiratie! Maar nu nog even rust in het hoofd vinden…

Tips om bewust te leven

1. Omarm Vergankelijkheid: Besef dat alles tijdelijk is, en waardeer de momenten van vreugde en schoonheid terwijl ze er zijn.
2. Vier het Leven: Vier de geboortes, de successen, en de kleine dagelijkse wonderen.
3. Herinner en Eer: Neem de tijd om de herinneringen aan geliefden die zijn heengegaan te koesteren. Plant bijvoorbeeld een boom of een bloem ter ere van hen in je tuin.
4. Vind Troost in de Natuur: Breng tijd door in de natuur, waar de cyclus van leven en dood altijd zichtbaar is en je kan helpen om perspectief te vinden.

Een moment van dankbaarheid

Ik wil dit artikel afsluiten met een moment van dankbaarheid. Dankbaarheid voor de lessen die het leven ons biedt, zelfs in de moeilijkste tijden. En dankbaarheid voor de nieuwe levens die ons herinneren aan de eindeloze cirkel van bestaan. Laten we samen, als gemeenschap van de Kaboutertuinblogt.nl, deze cyclus van leven en dood omarmen en elkaar steunen in alle fasen van het leven.

Met liefde en licht,

Marjon